Heerlijkheid; Autorijden

Mijn blauwe monstertje. Autorijden doe ik graag, heel graag. Het geeft me een gevoel van vrijheid. Ik kan overal heen rijden waar ik maar wil, zolang er maar benzine zit in mijn kleine blauwe vriendje. Nooit gedacht dat ik autorijden zo leuk zou gaan vinden. Tot ongeveer een jaar geleden vond ik het doodeng om de grote weg op te gaan. Provinciaal rijden ging goed hoor, maar zodra ik de snelweg op moest had ik knikkende knietjes. Dat kwam doordat ik de eerste keer dat ik grote weg reed een ongeluk net voor mijn neus had zien gebeuren. Ik handelde goed, ben een baan opgeschoven (hoe weet ik echt niet meer!). Maar dat heeft me toch wel even de bibbers gegeven. Snelweg rijden was voor mij dus echt even uit den boze. Ik deed het wel, maar met veel tegenzin. En dan het liefst als er niemand naast me zat. Ik was bang dat mensen mijn manier van autorijden niet goed zouden vinden en dat ze me zouden gaan corrigeren etc. Wat er is veranderd weet ik niet, maar ik doe nu niets liever dan grote weg rijden. Knikkende knietjes zijn er niet meer en ik zoef over de snelweg heen. Heerlijk! Ik kan daar zo van genieten, lekker muziekje aan, meezingen en genieten van de vrijheid van mijn autootje. 

Liefs, Pat