Kijken; Alles is Familie

Een familie waarin iedereen op het punt staat een cruciale keuze te maken. De rode draad in dit hele verhaal is de verhaallijn van Winnie en Rutmer. Winnie en Rutmer de Roover willen graag kinderen. Ze zijn er al een tijdje mee bezig, maar op één of andere manier wil het maar niet lukken. Na een afspraak bij de 'vruchtbaarheidsdokter' blijkt dat Rutmer lui zaad heeft, oftewel; het zwemt niet meer. Rutmer is geschokt en aangetast in zijn mannelijkheid. Winnie, geluks-coach en schrijfster van een zelfhulpboek over geluk, houdt graag de touwtjes in handen. Wat zeg ik; ze houd graag de hele kabel in handen. Dit nieuws raakt haar, dat is duidelijk, maar ze zet het opzij en gaat over naar plan B; kunstmatige inseminatie, van een zaaddonor. Nog geen uur later heeft ze het er honderduit over tegen Rutmer, die dit nieuws even niet aan kan. Hij moet eerst alles verwerken, snapt er niks van. Hij, Rutmer de Roover, onvruchtbaar??? Als Winnie hem overtuigd heeft om te gaan voor kunstmatige inseminatie komt er nog wat anders om de hoek kijken. Hij wil dolgraag kinderen met Winnie, maar niet van een wildvreemde! Hij vindt het eng, wil weten wat voor genen er in zijn kind gaan. Na een avondje flink drinken en blowen oppert zijn broer, Charlie, dat hij anders wel het zaad kan doneren. Rutmer is overtuigt dat dit hét plan is. Zo zullen er toch genen van zíjn familie in zitten. Maar, Winnie mag dit nooit te weten komen...

Hoewel de titel natuurlijk meteen doet denken aan de eerdere filmhit 'Alles is liefde' is dit absoluut geen vervolg. Werd er in 'Alles is liefde' gewerkt met verschillende verhaallijnen die op een bepaald punt bij elkaar kwamen, in deze nieuwe film vinden de verhaallijnen allemaal plaats binnen de familie de Roover, logisch als je naar de titel kijkt. In plaats van korte introducties van alle personages (zoals bij 'Alles is liefde') worden de personages en relaties nu steeds verder uitgediept en leren we het personage echt een beetje kennen. Dat maakt dat je je deel voelt van de film, in plaats van alleen een toeschouwer die kijkt naar poppetjes die verhalen vertellen. Je lacht mee, je voelt de frustraties en het verdriet (ja, deze emodoos had weer eens tranen in d'r ogen). De meest pijnlijke situaties worden dan toch wel weer luchtig gehouden met een glimlach, een lullig momentje, een onverwachtse wending in het verhaal. Allereerst lijkt het daardoor alsof er alleen maar een parodie wordt gemaakt op mensen die dwangmatig de controle over hun eigen leven willen hebben, betekenis aan hun leven willen geven. Het drama komt pas om de hoek kijken als de beslissingen daadwerkelijk worden genomen. Erg knap geschreven van scenarioschrijfster Kim van Kooten. Is de film het ene moment licht en vrolijk, door één klein zinnetje of één klein woordje verandert de sfeer. Van lachen, naar huilen en net zo makkelijk weer terug. De topcast (o.a. Thijs Römer, Carice van Houten, Benja Bruijning en Martine Bijl) maken dit een prachtige film om naar te kijken. Ze weten precies hoe ze je moeten laten lachen en hoe ze je mee moeten slepen in hun verhaal. Ik zeg; ga deze film zien!

Liefs, Pat