Holiday; Unu

Vrijdagochtend, zeven uur. Mijn wekker gaat en ik word langzaam wakker. 'Vrijdag, laatste dag voor het weekend!', schiet er door mijn hoofd. Tot ik me omdraai en mijn koffer op de grond zie staan. Mijn maag maakt een kleine salto, vandaag is de dag dat ik op vakantie ga!!! Op mijn telefoon zie ik dat mijn zus (en medereiziger!) ook al wakker is. Na even te WhatsAppen gooi ik mijn benen uit bed en knuffel eventjes met de kat die gezellig bij me op bed springt. Nog één keer check ik of ik alles inderdaad heb ingepakt. Onderbroeken, check. Broeken, check. Jurkjes, check. Shirtjes, check. Toiletspullen, check. Laptop, check. Camera, check. Als laatste check ik of ik mijn schoenen in mijn koffer heb zitten en dan is het alleen nog maar hopen dat 'ie ook daadwerkelijk dicht kan. Met veel gesjors en gesjouw trek ik de ritsjes naar elkaar. Ik trek mijn kleding aan. Een legging, een topje, een jurkje, een jasje en uiteindelijk nog een dik vest. Ik heb zo maar het idee dat als ik straks land, dat ik alleen nog maar in mijn jurkje zal lopen. Laagjes is dus dé oplossing. Nog een laatste keer kijk ik mijn kamer rond, ik geloof dat ik alles wel heb. Ik zeg mijn zusje en vader gedag en rij vervolgens richting mijn zus (eerst even langs de supermarkt voor stokbrood en een croissantje). 

Uiteindelijk vertrekken we richting Schiphol met een kwartier vertraging. En dat is best knap als je nagaat dat we in juli richting Parijs vertrokken met ongeveer 2 uur vertraging. Als we af zijn gezet op Schiphol laten we ons koffers sealen en gaan we richting douane (waar we door de automatische paspoortcontrole gaan). Nadat we nog even wat laatste spulletjes voor onderweg hebben gehaald, halen we nog snel een kopje koffie en thee bij de Starbucks en dan gaan we richting gate, G8. Daar aangekomen staat er een enooooooooooooormmmmeeee rij. We besluiten om eerst even te zitten en in de rij te gaan staan als iedereen bijna is geweest, we hebben ten slotte toch vaste plekken! We worden gefouilleerd (en we moeten door een soort van elektronisch scanapparaat..) en dan is het wachten tot we mogen boarden. Aan de hand van de rijnummers mogen we aan boord, laten wij nou net op rij 8 zitten en dus lekker snel aan de beurt zijn! We hebben trouwens Comfort Class geboekt, want als je 10 uur lang in een vliegtuig zit is dat best verstandig. Eenmaal gesetteld (en zwetend..) is het wachten tot de rest van de kudde ook aan boord. We vertrekken uiteindelijk met een half uurtje vertraging, terwijl dat op donderdag 4 uur was!!! 

Tja, wat zal ik eens vertellen over 10 uur lang in het vliegtuig... Ik heb 2 films gezien (Dolphin Tale & Crazy Stupid Love), we hebben een aflevering Grey's gekeken, ik heb gelezen, gegeten, gedronken en heel veel muziek geluisterd en naar buiten zitten turen. Trouwens wel een heel goed verzorgde vlucht gehad (geboekt bij Arkefly). 

En dan zie je ineens een eiland voor je; YES, we zijn er!!! De landing wordt ingezet. We zien het eiland en zijn stiekem een beetje teleurgesteld, in het ondergaande zonnetje ziet het er wat grauw uit. Maar OK, no worries. Komt vast wel goed. Dan draait het vliegtuig en zien we een prachtig groen, heuvelachtig eiland. Oh, is dat Curacao??? 

We landen op een klein vliegveldje, waar alles vloeiend verloopt. En dan naar buiten; vanuit koud Nederland zijn we in een vliegtuig met airco gestapt, om vervolgens in Willemstad uit te stappen met een temperatuur  van 28 graden. Wat? Ja, 28 graden. En volgens mij een luchtvochtigheid van 100%. Het is net of je een bloedverziekend heet zwembad in loopt. En dan is daar toch een windje wat iets verkoeling brengt.

We worden met 40 man in een busje gepropt, wat eigenlijk net niet past natuurlijk (29 passagiers was de max..). Maar hee, dit zijn de Antillen hoor, so no worries. Na een sightseeing rit van drie kwartier komen we aan bij ons resort, Chogogo. In het donker ziet alles er al prachtig uit en we zijn aangenaam verrast. We checken in, banen ons een weg door vervelende mensen die in de weg staan met hun klote koffers (na 10 uur vliegen raak je een beetje geïrriteerd...), worden in nog een busje gepropt en worden er nog geen minuut later weer uitgegooid bij ons appartement.

We hadden een klein appartement geboekt; blijkt toch ineens dat we een gigantisch grote bungalow voor ons alleen hebben!! Het is echt ongelooflijk! Mooie kamers, iets minder mooie badkamers, mooie hangmat, mooi terras, mooie omgeving... Alles is mooi, maar wij zijn moe!!! Voor ons gevoel is het namelijk 0.00 uur, terwijl het pas 19.00 uur is. We rapen onszelf toch bij elkaar, strompelen naar het restaurantje, eten snel wat en duiken dan (na een lekker verfrissende douche) ons bedje in.

* Bij de volgende update zal ik ook wat foto's plaatsen! Nu eerst boodschappen doen en dan languit op het strand! 

Liefs, Pat